| Analiza | Pierwotnie zasoby internetowe tworzono zakładając, że użytkownik będzie jedynie biernym odbiorcą treści przygotowanych przez wykwalifikowany (merytorycznie i technicznie) personel. Zwiększający się krąg odbiorców i potrzeba interakcji oraz współtworzenia treści zaowocowały koncepcją Web 2.0, czyli zasobów powstałych dzięki społecznościom internetowym (serwisy typu wiki, YouTube, blogi, fora itp.). Ważnym elementem struktury stały się serwisy porządkujące i gromadzące skategoryzowane odnośniki do zasobów (często umożliwiające także ich ocenę). Tagging, czyli oznakowywanie zasobów, pozwala pokonać ograniczenia związane z tworzeniem zwykłych zakładek w przeglądarkach i zwalnia z konieczności porządkowania i usuwania nieaktualnych linków oraz umożliwia wymianę informacji z innymi użytkownikami. Odnośniki przyporządkowywane są do odpowiednich kategorii tematycznych na podstawie subiektywnej opinii wprowadzającego informację -- stąd utworzono termin folksonomy (w dosłownym tłumaczeniu {ludowa taksonomia} -- zbitka słów folk (lud) i taksonomy (taksonomia). Mocne strony klasyfikowania informacji przez użytkowników to szybkie reagowanie na zmiany, dostosowanie terminologii do potrzeb użytkowników, niskie koszty i lepszy dostęp do podobnych zasobów. Nie wymagana jest też wiedza specjalistyczna. Wady -- to brak standardowego zestawu słów kluczowych i precyzji, brak standardowych form gramatycznych znaczników, błędy gramatyczne, ortograficzne i mieszanie języków wyszukiwawczych, przyporządkowywanie różnych treści do jednej kategorii, brak logicznej struktury znaczników, niejasności związane z pojawianiem się homonimów i synonimów, bowiem znaczniki tworzone są subiektywnie. Artykuł zawiera tabelaryczne zestawienie cech i opis najpopularniejszych serwisów gromadzących odnośniki. |