| Analiza | Analiza ilościowa wyników badań naukowych ma coraz większe znaczenie zarówno dla decydentów, jak i dla naukowców. Polega ona albo na pomiarze liczby publikacji (outputmessung), albo na badaniu oddziaływania (resonanzmessung) na podstawie liczby cytowań. Podstawą analizy cytowań jest baza {Science Citation Index} uwzględniająca ok. 8 tys. ze 160 tys. ukazujących się czasopism naukowych. Analiza cytowań daje możliwość porównań międzynarodowych głównie w odniesieniu do nauk przyrodniczych, gdzie znaczna część zagadnień jest przedmiotem międzynarodowego zainteresowania, językiem komunikowania się jest język angielski, prace są na ogół publikowane jako artykuły w czasopismach. Inaczej przedstawia się sytuacja w przypadku nauk humanistycznych i społecznych, gdzie wiele zagadnień badawczych jest przedmiotem wyłącznie lokalnego zainteresowania, wiele prac ukazuje się tylko w językach narodowych, są to często materiały publikowane w książkach lub jako tzw. szara literatura w zbiorach materiałów konferencyjnych. Metody bibliometryczne nie zawsze pozwalają na porównanie osiągnięć naukowców pracujących w tej samej dziedzinie: na wyniki badań może wpłynąć różnica wieku lub pozycji w placówce naukowej (początkujący pracownik ma mniejsze możliwości publikowania w renomowanych wydawnictwach niż naukowiec o uznanej pozycji). Metodą pozwalającą na analizę dorobku pracowników nauki jest zastosowanie współczynnika opisanego przez amerykańskiego fizyka J.E. Hirscha w {Proceedings of National Academy of Sciences} z 2005 roku, nazywanego współczynnikiem Hirscha, tj. zestawienie liczby publikacji z liczbą cytowań. Na przykład wartość 10 oznacza, że naukowiec opublikował 10 prac, które cytowano co najmniej 10 razy. Współczynnik Hirscha pozwala na zminimalizowanie wad innych parametrów bibliometrycznych, m.in. dzięki temu, że na ocenę aktywności nie będą wpływały krótkie przerwy w działalności naukowej. |