| Analiza | Biblioteki korzystają w coraz większym stopniu z nowych technologii, by dotrzeć do powstających w sieci www społeczności użytkowników i tworzyć dla nich nowe punkty dostępu do informacji. Przedmiotem eksploracji bibliotekarzy stała się również gra 3D „Second Life" -- SL {(zob. BABIN 2007 z. 4 poz. 221)} -- kopia świata rzeczywistego w wirtualnej przestrzeni. Swoje miejsca w SL ma już wiele bibliotek, wykorzystując je do prowadzenia działalności informacyjnej, edukacyjnej i kulturalnej związanej ze wspieraniem potrzeb informacyjnych wirtualnych społeczności. Najbardziej znanym bibliotecznym projektem SL jest {Info Island} -- II {(wyspy informacyjne)} amerykańskiej organizacji {Alliance Library Systems} (Sojusz Systemów Bibliotecznych) zrzeszającej ok. 260 bibliotek. W różnych punktach II udostępnia się głównie zasoby otwarte {(open sourced)}, oferuje kursy szkoleniowe z zakresu wyszukiwania informacji i kształtowania umiejętności związanych z SL, organizuje wykłady, spotkania autorskie, dyskusje o książkach itp. W bibliotece głównej znajduje się stanowisko informacyjne, gdzie dyżuruje bibliotekarz (tzn. jego „awatar", czyli wirtualny reprezentant). Można się z nim komunikować przez czat (słyszalny dla każdego awatara, który przechodzi obok) lub komunikator Instant Message (kanał prywatny). Użytkownicy mogą też korzystać z rozlokowanych w wielu punktach II kiosków informacyjnych (z oprogramowaniem Question Point OCLC, które pozwala na gromadzenie kwerend do czasu, gdy dyżurny bibliotekarz zaloguje się do SL), bądź podchodząc bezpośrednio do któregokolwiek ze znajdujących się aktualnie na terenie wyspy bibliotekarzy (gdy chcą ujawnić swoją profesję, umieszczają odpowiednią etykietę nad głową swojego awatara). W art. porównano tradycyjne serwisy informacji naukowej do świadczonych w świecie wirtualnym i przeanalizowano oczekiwania mieszkańców SL dotyczące takich usług oraz wyzwania stojące przed bibliotekarzami. Najczęstsze pytania użytkowników II dotyczą technologii SL, lokalizacji w obrębie SL i usług II. Bibliotekarze muszą więc stale aktualizować swoją wiedzę na ten temat i śledzić trendy i nowości w SL. Istotna jest również znajomość materiałów {open source} (pozostałe obwarowane są warunkami licencji bądź udostępniane za opłatą). Kłopoty stwarza też obsłużenie licznych punktów dostępu -- dyżurni są zasypywani pytaniami także poza godzinami swojej pracy. Z dotychczasowych doświadczeń osób zaangażowanych w obsługę II wynika, że SL łączy w pewien sposób zalety rzeczywistych i wirtualnych serwisów informacji naukowej i niweluje ich negatywne aspekty. Użytkownicy mając do dyspozycji różne formy dostępu do tych usług preferują kontakty typu „awatar-awatar" -- najwyraźniej nadają one bardziej ludzki wymiar czatom online. Odpowiednia obsługa wirtualnych społeczności wymaga ciągłego usprawniania dostępności i rozumienia potrzeb użytkowników, są to jednak kwestie ważne nie tylko dla świata SL. Ocena pełnego potencjału tego medium wymagać będzie dalszych badań, podobnie jak ocena satysfakcji użytkowników. |