| Analiza | Społecznościowy serwis LibraryThing (LT), uruchomiony w 2005 r. oferuje miłośnikom książek proste i funkcjonalne narzędzie do katalogowania własnych zbiorów online, z wykorzystaniem tagów, czyli folksonomi (kategoryzacji treści za pomocą dowolnie wybranych słów kluczowych). System zdobył w ciągu 2 lat ogromną popularność -- wprowadzono do niego do tej pory dane ok. 16 mln dzieł. Użytkownicy LT opracowując własne kolekcje mogą korzystać z wielu międzynarodowych katalogów, a rekordy wprowadza się do bazy jednym kliknięciem. Każdy może dodać do niej bezpłatnie do 200 tytułów, serwis umożliwia poza tym personalizację wyglądu własnego katalogu, przeglądanie katalogów innych użytkowników, zamieszczanie recenzji, komentarzy i własnych oznaczeń, tworzenie list i hierarchii przyjaciół (podobnie jak na MySpace czy Facebook), prowadzenie grupowych dyskusji i tworzenie grup kontaktów (wg lokalizacji, zainteresowań itp.), dodawanie innych punktów dostępu do swojego profilu i korzystanie z różnych mechanizmów nawigacji. Ograniczenia systemu to, podobnie jak w przypadku innych bibliograficznych narzędzi, błędy dotyczące prezentacji nazw (np. różni autorzy o tych samych nazwiskach wyświetlani są jako jedna jednostka, podwójne nazwiska są błędnie układane alfabetycznie). Architektura LT odzwierciedla do pewnego stopnia założenia koncepcji FRBR: wszystkie książki traktowane są w kategorii {utworu} {(work)}; rozróżnia też strony gromadzące formalne dane katalogowe (z numerami ISBN różnych wydań danego utworu) i formalną klasyfikację, od stron z danymi społecznymi tworzonymi przez użytkowników (zawierających dodane przez nich tagi). W osobistych katalogach identyfikacja materializacji i pozycji (z terminologii FRBR) jest też łatwiejsza niż w wielu zbiorach bibliotecznych, dzięki zastosowaniu tzw. thingISBN (odpowiednika usługi WorldCat -- xISBN pozwalającej na powiązanie znanego numeru ISBN z innymi odnoszącymi się do niego numerami oznaczającymi inne materializacje danego utworu). Tagi, którymi oznaczane są prywatne kolekcje tworzą dodatkową wartość LT -- można je integrować z istniejącymi katalogami bibliotecznymi, by pomóc użytkownikom w wyszukiwaniu materiałów z wykorzystaniem języka, który jest dla nich bardziej zrozumiały niż kategorie z tradycyjnych systemów klasyfikacyjnych. Dane LT powinny oczywiście uzupełniać, a nie zastępować kategorie stosowane w opac. Kolejną interesującą nowością w LT jest opcja {Tagmash} ułatwiająca wyszukiwanie przedmiotowe: po wprowadzeniu jako zapytania rozmaitych tagów, system generuje listę pozycji, które mają takie tagi, wyświetla też formalną kategoryzacje przedmiotową. |