6.1. Interpretacja liczb przez procesor

6.2. MAKWWW na serwerze UNIX

7. Zbiory tworzone przez użytkownika

7.1. Ogólne zasady tworzenia zbiorów

• nazwy zbiorów menu, menub, menui, menuj, menut, menul i menud muszą być pisane małymi literami (niezależnie od systemu),
• dodatkowe (wielokrotne) spacje i linie są nieistotne,
• w zbiorze menu wszystkie spacje w tekstach, parametrach itp. muszą być zastąpione znakiem ^,
• myślnik na końcu wiersza oznacza, że ciąg dalszy jest w następnym wierszu; jeśli przed myślnikiem lub na początku następnego wiersza jest spacja, to ciąg dalszy jest poprzedzony spacją,
• tekst od średnika (pojedynczego) do końca wiersza jest komentarzem; dla wpisania znaczącego średnika do tekstu należy napisać podwójny średnik,
• znak procenta (%) czasami należy wpisywać podwójnie (czyli %%); w szczególności może się zdarzyć, że dla starych wersji programu wystarczał jeden znak procenta, a nowa wersja wymaga dwóch znaków.

7.2. Zbiór menu

7.2.1. Opis parametrów w zbiorze menu

M=sposób_wyświetlania_listy_dokumentów[wybrane_maski]

• MW=n, gdzie n jest numerem podpola, którego dotyczy warunek,
• MW1=tekst, gdzie tekst określa warunek wg poniższej tabelki:

7.2.2.1. Sposób wyświetlania listy dokumentów

• I6a: na początku każdego wypożyczenia,
• I6b: przed identyfikatorem,
• I6c: za identyfikatorem,
• I6d: przed pierwszym podpolem stowarzyszonym,
• I6e: między podpolami stowarzyszonymi,
• I6f: za ostatnim podpolem stowarzyszonym,
• I6g: przed słowem wypożyczone albo dostępne,
• I6h: za słowem wypożyczone albo dostępne,
• I6i: przed datą wypożyczenia,
• I6j: za datą wypożyczenia,
• I6k: przed terminem zwrotu,
• I6l: za terminem zwrotu,
• I6m: na końcu każdego wypożyczenia.

• I6q: przed liczbą rezerwacji,
• I6s: za liczbą rezerwacji.

  7.2.2.5. Przykład określenia sposobu wyświetlania

  Przykład określenia sposobu wyświetlania:

  M="150/a"()(;;),()()(/^)"150/b",(^/^)"199/b"(;;^),(^**^)"299/x"(^**^),"333/a"[1,2,5]

  albo

  M=16()(;;),()()(/^)17,(^/^)64(;;^),(^**^)46(^**^),81[1,2,5]

  oznacza (przy wyświetlaniu listy dokumentów):
      - wyświetl podpola 150/a, 150/b, 199/b, 299/x i 333/a (o numerach 16, 17, 64, 46 i 81),
      - za podpolem 150/a (o numerze 16) wyświetl średnik (jeden!), ale tylko wtedy, gdy następne wyświetlane pole też jest 150/a (numer 16),
      - przed podpolem 150/b (o numerze 17) wyświetl kreskę ukośną i spację, ale tylko wtedy, gdy poprzednie wyświetlane pole nie było 150/b (nie miało numeru 17),
      - przed podpolem 199/b (o numerze 64) wyświetl spację, kreskę ukośną i spację, po tym podpolu wyświetl średnik (jeden!) i spację,
      - przed i za podpolem 299/x (o numerze 46) wyświetl spację, dwie gwiazdki i spację.
  
  Do rozwijania bierz kolejno maski 1, 2 i 5.
  
  

  7.2.3. Opis indeksów

  Opis udostępnianych indeksów ma postać:

  I=(n)[n1,n2,...]

  gdzie n jest liczbą udostępnianych indeksów, a n1, n2, ... - określa kolejność indeksów. Aby ustalić opis indeksów najlepiej wykonać następujące czynności:
      - wyświetlić wszystkie indeksy w naturalnej kolejności,
      - określić liczbę udostępnianych indeksów i zapisać ją w nawiasach okrągłych,
      - ustalić, który indeks ma być wyświetlany jako pierwszy, drugi itd., ich numery (liczone od 1) wpisywać kolejno w nawiasie kwadratowym, oddzielając przecinkami; za każdym numerem (bez spacji) można dopisać literę R lub X:
• R oznacza: wypisuj indeks wg malejącej kolejności; nie dotyczy indeksów, do których dołączono odsyłacze,
• X oznacza: nie wypisuj nazwy indeksu w części pierwszej (lista indeksów), a przy szukaniu wg wielu indeksów nie pozwól na rozwijanie indeksu; te indeksy powinny być umieszczone na końcu, żeby rozwinięcia pozostałych indeksów przy 2. i 3. sposobie szukania były poprawne.
  
  PRZYKŁAD: I=(4)[2,3,1R,4x]
  
  UWAGA: jesli zadeklarowana liczba wyświetlanych indeksów jest 1, to pomijane jest wyświetlanie spisu indeksów.

  7.2.4. Włączenie odsyłaczy do indeksów

  W czasie wyświetlania indeksu (czyli wyświetlania kolejnych wartości tego indeksu) można także wyświetlać odsyłacze, np. między hasła A i ABBA można wpisać AA ===> zob. Anonimowi alkoholicy oraz AA ===> zob. też Alkoholizm. Aby to zrobić trzeba określić bazę (nazwijmy ją umownie KHW), a w niej indeks, którego wartości (np. AA, AA) będą wyświetlane wraz z wartościami wyświetlanego indeksu. Następnie trzeba określić dodatkowo wyświetlane teksty (np. zob., zob. też) oraz podpola, których wartości (np. Anonimowi alkoholicy, Alkoholizm) będą wyświetlane i będą "adresami", do których te odsyłacze kierują. "Martwe" odsyłacze (t.j. takie, które kierują do haseł, których w tej bazie nie ma) są wyświetlane tylko wtedy, gdy określono IO=1.
  Parametr ST służy do opisu sposobu włączenia odsyłaczy i składa się z kilku elementów oddzielonych od siebie znakiem #; ma on następującą postać:
  ST=nazwa_indeksu1#nazwa_bazy#nazwa_indeksu2#opisy_podpól#tekst
  gdzie:
  • nazwa_indeksu1 jest nazwą indeksu, do którego dołączane są odsyłacze,
  • nazwa_bazy jest nazwą bazy KHW,
  • nazwa_indeksu2 jest nazwą dołączanego indeksu z KHW,
  • opisy_podpól są ciągiem par: wypisywany_tekst#numer#, gdzie numer jest:
    • numerem podpola, które ma być odsyłaczem albo
    • ciągiem: numer_pola-numer_podpola-numer_podpola....; ciąg ten określa sposób budowania odsyłacza z podpól,
  • tekst określa separatory podpól wpisywane przy odsyłaczach złożonych; parametr ma następującą postać:
    [ciąg-1#ciąg-2#...ciąg-n]#
    Każdy ciąg składa się z nazwy podpola (jedna litera) i dodawanego separatora, np.
    ....#[c^??^#d---#e**]#
    oznacza: przed podpolem c (w dowolnym polu) dopisz spację, dwa znaki zapytania i spację, przed podpolem d dopisz trzy minusy, przed podpolem e dopisz dwie gwiazdki.
    Parametr jest opcjonalny, ale jeśli jest, to nawiasy kwadratowe są obowiązkowe; w tekście spacja musi być zapisana jako daszek, a litery i cyfry (oprócz nazwy podpola) są usuwane.
  Uwaga1: Wpisanie znaku ! (wykrzyknik) przed numerem pola powoduje, że ten sam tekst wypisuje się nie w postaci aktywnego odsyłacza ale w postaci uwagi; ponadto tekst wypisuje się zawsze, bez sprawdzania, czy jest to "odsyłacz" aktywny. Przykład:
  ST=Temat/okr.#/mak/www/kart/KHPBN#temat/okr.#-
            -zob.#"100/a"#zob.#"110/a"#zob.#"111/a"#-
            -zob.#"130/a"#zob.#"150/a"#zob.#"151/a"#-
            -^#!"260/."-"260/i"-"260/a"#^#!"360/."-"360/i"-"360/a"#
  powoduje wyświetlenie
        AGRONOMIA ===> zob.Rolnictwo
        AGRONOMIA ===> zt. odpowiednie tematy z określnikiem - rolnictwo, np.: Rynek - rolnictwo
  W pierwszym wierszu jest odsyłacz aktywny, "zob." wzięte z definicji ST; w drugim wierszu jest uwaga (odsyłacz nieaktywny), "zt." wzięte z zapisu w bazie.
  
  Uwaga2: litery polskie w nazwach indeksów należy pisać albo w kodzie odpowiedniej bazy (indeksu1 - bazy pokazywanej, indeksu2 - bazy KHW) albo w kodzie, w którym baza jest pokazywana (zwykle Windows 1250); do wersji 1.32 w indeksie1 należało stosować kod w którym baza jest pokazywana (niezależnie w jakim kodzie jest ta baza), a w indeksie2 - kod bazy KHW. Aby wprowadzić polską literę w kodzie Windows 1250 należy nacisnąć lewy Alt, potem na numerycznej klawiaturze (tej, która jest z prawej strony) liczbę wg poniższej tabeli i puścić klawisz Alt:

  	ą	ć	ę	ł	ń	ó	ś	ź	ż
  małe	185	230	234	179	241	243	156	159	191
  duże	165	198	202	163	209	211	140	143	175

  
  Ograniczenia: liczba deklaracji ST: do 40, łączna liczba znaków: do 2000, łączna liczba deklarowanych podpól: do 250 (razem dla wszystkich deklaracji ST).
  PRZYKŁAD:
       ST=Temat/okr.#kart/khw#temat/okr.#zob.#"100/a"#zob.#"110/a"#
       ST=Hasło_przedm#kart/khw#temat/okr.-
           -#zob.#"100/."-"100/a"-"100/b"-"100/d"-
           -#zob.^też^#"500/."-"500/a"-"500/b"#

  7.2.5. Dodatkowe odsyłacze w indeksie

  Wyświetlanie indeksu polega na wyświetlaniu kolejnych jego wartości wraz z klawiszem oznaczonym kolejnym numerem; naciśnięcie tego klawisza powoduje wyświetlenie dokumentów wskazanych przez tę wartość. Zdarza się jednak, że tych dokumentów jest bardzo dużo (w dodatku ich kolejność jest przypadkowa), a użytkownika interesują tylko niektóre, np. ostatnio wprowadzone, albo z określoną datą wydania. Aby to zadanie ułatwić wprowadzono dodatkowe odsyłacze w indeksie. Wyobraźmy sobie, że mamy dwa indeksy:
  • indeks I1, którego wartości wskazują bardzo wiele dokumentów oraz
  • indeks I2, który ma stosunkowo niewiele wartości i którego wartości selekcjonują dokumenty wskazane przez indeks I1.
  
  Dobrym przykładem jest tu baza opisująca artykuły z czasopism i indeksy tytułów czasopism (I1) oraz daty wydania (I2). Przykład ten można obejrzeć pod adresem http://mak.bn.org.pl/cgi-bin/makwww.exe?BM=25&IM=8.
  Dodatkowe odsyłacze w indeksie polegają na tym, że wraz z każdą wartością z indeksu I1 wyświetlane są (w postaci odsyłaczy) te wartości z indeksu I2, które są w danym przypadku "aktywne". Oczywiście taką selekcję można przeprowadzić korzystając z Szukania zaawansowanego, ale jest to trudniejsze i bardziej pracochłonne.
  Dodatkowe odsyłacze w indeksie wprowadza się opcją
  S2=nazwa_I1#nazwa_I2#X#N#K
  gdzie
  • nazwa_I1 jest nazwą wyświetlanego indeksu,
  • nazwa_I2 jest nazwą indeksu, z którego pobierane są odsyłacze,
  • X (opcjonalne) określa, czy wartości odsyłaczy wypisywać w kolejności malejącej (tylko litera R - reverse), czy rosnącej (każda inna wartość, także pominięcie parametru),
  • N (opcjonalne) określa maksymalną liczbę odsyłaczy,
  • K (opcjonalne, może być tylko 0 albo 1) określa, czy przy wartościach indeksu wyświetlać klawisz z numerem: 0 (wartość domyślna) - wyświetlać, 1 - pomijać; pomijanie klawisza z numerem ma sens tylko wtedy, gdy wszystkie wartości są "rozbite" wg indeksu określonego jako I2.
  W omawianym przykładzie zastosowano komendę S2=Tytuł_czasop#Rok_wyd.#.

  7.2.6. Komentarze przy wartościach w indeksie

  Wyświetlając dowolny indeks możemy do niektórych wartości dopisać jakieś informacje, najczęściej linki do innych stron. Oto kilka przykładów:
• indeks tytułów czasopism: do kolejnych tytułów dodajemy link do strony www redakcji tego czasopisma,
• indeks osobowy: do kolejnych nazwisk dodajemy link do opisu danej osoby,
• indeks miejscowości: do kolejnych miejscowości dodajemy link do strony www z planem tej miejscowości.
  Aby to umożliwić trzeba stworzyć listę, która w kolejnych wierszach zawiera:
• tekst dokładnie w takiej postaci, w jakiej jest wyświetlany w indeksie; spacje trzeba zastąpić znakiem ^,
• jedną lub wiele spacji,
• dopisywany tekst (zwykle w HTML); w tym tekście można pominąć powtarzający się zawsze początek (zwany dalej w opisie tekst-1) i koniec (zwany dalej w opisie tekst-2), które będą dopisane "hurtowo".
  Po zbudowaniu listy można skorzystać (w celu dopisania komentarzy) z parametru S3, którego składnia jest następująca:
  
  S3=nazwa_indeksu#miejsce_komentarza#tekst-1#adres-listy#tekst-2# gdzie:
• nazwa_indeksu określa indeks, do którego mają być dołączone komentarze,
• miejsce_komentarza określa miejsce, w którym komentarz ma być umieszczony:
  

  1	na początku wiersza (przed numerem)
  2	między numerem i wypisanym tekstem
  3	za wypisanym tekstem
  4	za dodatkowymi odsyłaczami, jeśli są

• tekst-1 określa tekst wypisywany przed tekstem pobranym z listy,
• adres-listy określa nazwę listy,
• tekst-2 określa tekst wypisywany za tekstem pobranym z listy.
  Przykład:
     S3=Tytuł_czasop#3#&nbsp;;<a^href="http:/tytbzt/#-
      -spisbzt#"><img^src="/gify/forward.gif"></a>&nbsp;;#
  W wyniku tej deklaracji w indeksie "Tytuł_czasop" po każdej wypisanej wartości (drugi parametr wynosi 3) zostanie wypisany następujący odsyłacz (zakładamy tu, że w liście o nazwie "spisbzt", zbudowanej zgodnie z podanym powyżej opisem, dla każdej wartości jest dopisany tekst "tyxx.htm"):
     <a href="http:/tytbzt/tyxx.htm"><img src="/gify/forward.gif"></a>
  
  
  W praktyce często się zdarza, że dopisywane informacje pochodzą z jakiejś bazy; w tym przypadku możemy skorzystać z programu IMPEKV (z datą po 15.06.2011), wykonując eksport typu HTML. Dla wykonania tego eksportu potrzebny jest zbiór (opisany w książce "PAKIET MAK - obsługa bazy") nazwany "opis eksportu HTML"; dla wyprowadzenia poprawnej listy przed nazwą pierwszego podpola trzeba wstawić znak # (jest to przypominane w czasie wywoływania eksportu).
  
  W dalszym ciągu założymy, że dopisywane informacje pochodzą z bazy (wszystkie dopisywane komentarze są linkami); opisany proces dołączania informacji jest więc następujący:
• stworzenie (programem IMPEKV) listy i wielu zbiorów HTML,
• przeniesienie listy i stworzonych zbiorów do serwera programu MAKWWW,
• wpisanie do menu opcji S3=.
  Proces tworzenia zbiorów HTML można "przenieść" z programu IMPEKV do programu MAKWWW; w tym celu trzeba zbiór "opis eksportu HTML" oraz bazę, z której pokazywane zbiory są tworzone przenieść do serwera programu MAKWWW i opisać to w zbiorze menu specjalnym parametrem SV, którego składnia jest następująca:
  SVnn=nazwa_bazy#nazwa_opisu gdzie:
• nn (liczba dwucyfrowa 01 ... 20) określa numer parametru SV,
• nazwa_bazy określa bazę, z której mają być wyświetlane informacje,
• nazwa_opisu określa zbiór "opis eksportu HTML", taki jak dla programu IMPEKV.
  Parametr SV musi być umieszczony w pierwszej części menu (czyli parametry ze znakiem $).
  Przykład:
  $SV01=/mak/www/kartform/FORMALNE#opisaut.txt
  Po zdefiniowaniu parametru SVnn możemy skorzystać z następującego wywołania programu MAKWWW
  MAKWWW?NR1=n1&NR2=n2 gdzie:
• n1 określa numer parametru SV (czyli musi być zdefiniowany parametr SVn1),
• n2 określa numer dokumentu (brany z listy).
  
  Korzystając więc z opisanego już parametru S3 możemy napisać:
    S3=nazwa_indeksu#miejsce_linku#&nbsp;;<a^href="makwww.exe?-
     NR1=nl&NR2=#adres-listy#">tekst-wyświetlany<\a>#
  gdzie:
• nazwa_indeksu określa indeks, do którego mają być dołączone linki,
• miejsce_linku określa miejsce, w którym link ma być umieszczony (jak wyżej),
• nl określa numer parametru SV,
• tekst-wyświetlany jest wyświetlanym tekstem, np. <img^src="/gify/forward.gif">
  Przykład:
    S3=Tytuł_czasop#3#&nbsp;;<a^href="makwww.exe?-
     NR1=01&NR2=#spisbzt#"><img^src="/gify/forward.gif"><\a>#
  Zamiast opisanego tu zastosowania parametru S3 można zastosować specjalnie przygotowany do tego i nieco prostszy parametr S4; zasadnicza różnica między S3 i S4 polega na tym, że dla S3 jest wypisywany dowolny tekst (np. obrazek), a dla S4 wypisywany jest zawsze klawisz; składnia parametru S4 jest następująca:
  
  S4=nazwa_indeksu#miejsce_linku#nazwa-klawisza#adres-listy#nr-parametru# gdzie:
• nazwa_indeksu określa indeks, do którego mają być dołączone linki,
• miejsce_linku określa miejsce, w którym klawisz ma być umieszczony:
  

  1	na początku wiersza (przed numerem)
  2	między numerem i wypisanym tekstem
  3	za wypisanym tekstem
  4	za dodatkowymi odsyłaczami, jeśli są

• nazwa-klawisza określa tekst wypisywany na klawiszu (domyślnie znak zapytania),
• adres-listy określa nazwę listy,
• nr-parametru określa numer parametru SV.
  Przykład:
    S4=Tytuł_czasop#3#???#spisbzt#01#
  
  Przykłady zastosowania parametru S3 można obejrzeć pod adresami:
• http://mak.bn.org.pl/cgi-bin/makwww.exe?BM=25&IM=01
• http://mak.bn.org.pl/cgi-bin/makwww.exe?BM=25&IM=08

  7.2.7. Przykład zbioru menu

  $U=http://mak.bn.org.pl/cgi-shl	;ścieżka dostępu do katalogu zawierajacego
  	;program MAKWWW

  $F=<A^HREF="http://mak.bn.org.pl/form.htm">Wróć^do^początku

  ;link do początku

  $IB=1	;ile nazw baz wyświetlać w jednym wierszu
  $IL=10	;ile wartości indeksu wyświetlać
  $IM=19	;o ile wierszy przesuwac wyświetlany indeks
  $ID=10	;liczba wyświetlanych dokumentów
  $IX=1	;nie wracaj do spisu baz
  $I1=10	;maks. licznik wartości w indeksie
  $I2=15	;maks. licznik dokumentów

  katalog^81-96	t:\bazy\kat	M=(nazw.^)125(,),(^imię^)165,161[2,3]	I=(8)[1,2,3,5,4]
  katalog_97	t:\bazy\pb97	M=125(,),165,161[2,3]	I=(4)[3,4,6,1]

  7.3. Zbiór menub

  Zbiór menub służy do wyświetlania własnych tekstów w czasie wyświetlania spisu baz; składa się z dwóch części, oddzielonych od siebie gwiazdką:
  
      - część 1, wyświetlana przed listą baz,
      - * oddziela część 1 od części 2,
      - część 2, wyświetlana po liście baz.
  
  

  Przykład zbioru menub:

  <H5><Center>Kliknij na wybranej bazie</Center></H5>
  *
  Za tydzień dołączymy następne bazy
  

  7.4. Zbiory menui i menuj

  Zbiory menui i menuj służą do wyświetlania własnych tekstów w czasie wyświetlania spisu indeksów:
  • gdy wyświetlana jest tylko część A teksty są pobierane ze zbioru menui; jeśli zbiór menui istnieje, to pomijany jest tekst "Wybierz indeks, który chcesz obejrzeć" (albo - gdy jest tylko jeden indeks - "Wyszukiwanie wg jednego indeksu"),
  • gdy wyświetlana jest także część B i/lub C teksty są pobierane ze zbioru menuj; jeśli zbiór menuj istnieje, to pomijane są śródtytuły ("SZUKANIE, SPOSÓB ...") oraz komentarze ("Szukanie wg wielu indeksów", "Można także szukać ...").
  Zbiór menui składa się z pięciu części, a zbiór menuj z dziewięciu części oddzielonych od siebie gwiazdką; zamiast opisywać miejsce wypisywania poszczególnych części proponuje się założenie natępujących zbiorów menui i menuj:
  <BR> 111111111111<BR>
  *
  <BR> 222222222222<BR>
  *
  <BR> 333333333333<BR>
  *
  <BR> 444444444444<BR>
  *
  <BR> 555555555555<BR>
  *
  <BR> 666666666666<BR>
  *
  <BR> 777777777777<BR>
  *
  <BR> 888888888888<BR>
  *
  <BR> 999999999999<BR>
  i zobaczenie, gdzie wyświetlają się poszczególne fragmenty tego zbioru.

  Przykład zbioru menui:

  <H5><Center>Kliknij na wybranym indeksie</Center></H5>
  *
  <A HREF=...>objaśnienia ...</A>
  *
  Jesli Ci się podobało zadzwoń ...

  7.5. Zbiór menut

  Zbiór menut służy do wyświetlania własnych tekstów w czasie wyświetlania indeksu; składa się z trzech części, oddzielonych od siebie gwiazdką:
  
      - część 1, wyświetlana na początku ekranu, przed tekstem BAZA ...,
      - * oddziela część 1 od części 2,
      - część 2, wyświetlana po tekście BAZA ..., przed klawiszami i wartościami z indeksów,
      - * oddziela część 2 od części 3,
      - część 3, wyświetlana po wartościach z indeksów i klawiszach.
  
  

  Przykład zbioru menut:

  <H5><Center>Kliknij na wybranym haśle</Center></H5>
  *
  <A HREF=...>objaśnienia ...</A>
  *
  Kliknij "dalej" jesli chcesz ...

  7.6. Zbiory menul i menud

  Zbiory menul i menud służą do wyświetlania własnych tekstów w czasie wyświetlania listy dokumentów (menul), a także rozwinięcia dokumentów (menud); każdy z tych zbiorów składa się z czterech części, oddzielonych od siebie gwiazdką:
  
      - część 1, wyświetlana na początku ekranu, przed tekstem BAZA ...,
      - * oddziela część 1 od części 2,
      - część 2, wyświetlana po tekście BAZA ..., przed klawiszami i dokumentami,
      - * oddziela część 2 od części 3,
      - część 3, wyświetlana po dokumentach, przed klawiszami na dole,
      - * oddziela część 3 od części 4,
      - część 4, wyświetlana po klawiszach na dole.

  Przykład zbioru menud:

  <H5>Kliknij na wybranym numerze</H5>
  *
  <A HREF=...>objaśnienia ...</A>
  *
  Kliknij "rozwiń" jesli chcesz ...
  *
  Kliknij "ciag_dalszy" jesli chcesz ...
  
  UWAGA: jesli na dole ekranu nie wypisano klawiszy (wyświetlono mniej niż ID dokumentów), to część 4 występuje bezpośrednio po części 3.

  7.7. Zbiór menustyl.css

  Zbiór menustyl.css pozwala definiować style dla wypisywanych klawiszy; adres tego zbioru (może się inaczej nazywać) musi być określony parametrem KS, np. $KS=styl.css. Budowa tego zbioru jest zgodna z wymaganiami HTML, a jego przykład podany jest poniżej. Definiowane style muszą mieć nazwy zgodne z poniższą tabelką:

  nazwa stylu	opis
  submit1	klawisze z nazwami baz (gdy IB nie jest 1) lub z numerami baz (gdy IB=1); jeśli IB nie jest 1 (czyli nazwy baz są wpisywane do klawiszy) w nazwie bazy nie wolno używać znaków < i > , a więc nie można wpisywać wyrażeń HTML; ponadto, jeśli IB nie jest 1 i określono styl submit1, to zaleca się zdefiniowanie (w tym stylu) szerokości klawiszy i określenie IB=99 (wówczas przeglądarka decyduje ile baz pokazać w jednym wierszu)
  submit2	klawisze z numerami indeksów (gdy II=1)
  submit3	klawisze z nazwami indeksów (gdy II nie jest 1); w tym przypadku zaleca się zdefiniowanie (w tym stylu) szerokości klawiszy i określenie II=99 (wówczas przeglądarka decyduje ile indeksów pokazać w jednym wierszu)
  submit4	klawisze z numerami przy wartościach w czasie wyświetlania strony z wartościami indeksu
  submit5	klawisze z numerami dokumentów w czasie wyświetlania listy dokumentów
  submit6	klawisze "funkcyjne" (oprócz szukanie zaawansowane i drukuj), takie jak zmień indeks, wróć do indeksu, rozwiń itp
  submit7	klawisz szukanie zaawansowane
  submit8	klawisz drukuj
  submit9	klawisz pobierz (ISO) (przy kolejnych dokumentach)
  submit10	klawisz pobierz wszystkie (ISO)
  text1	okienko do wprowadzania tekstu przy wyświetlaniu indeksu
  text2	okienko do wprowadzania wartości (dla określonego indeksu) przy 2. i 3. sposobie wyszukiwania
  text3	okienko do wprowadzania słów przy 3. sposobie wyszukiwania
  radio1	przycisk radiowy dla wyboru i / lub (przy 2. i 3. sposobie wyszukiwania)
  radio2	przycisk radiowy dla wyboru języka
  button1	przycisk "znak zapytania" służący do rozwinięcia indeksu (przy 2. i 3. sposobie wyszukiwania)
  button2	klawisz "ZAMÓW"
  button3	klawisz "MOJE KONTO"
  select1	okienko z rozwijaną nazwą indeksu (przy 2. i 3. sposobie wyszukiwania)

  PRZYKŁAD
  .submit1 {background-color: yellow; width: 350px }
  .submit2 {background-color: pink; }
  .submit6 {background-color: cyan; }
  .text1 {background-color: pink; width: 400px }
  .radio2 {background-color: yellow; }

  7.8. Licznik dostępów oraz pobranych dokumentów

  Aby włączyć licznik dostępów trzeba założyć (tam, gdzie jest baza) zbiór tekstowy o nazwie takiej jak baza i rozszerzeniu .lic; zbiór musi zawierać datę dzisiejszą w postaci: rrrr.mm.dd (np: 2003.04.18) i musi mieć prawo modyfikowania przez wszystkich. Dla wyświetlania licznika trzeba ustawić I8=1; ten parametr musi być podany przy parametrach ogólnych, przy bazie można go ewentualnie zmienić.
  Aby program liczył pobrane z bazy dokumenty trzeba założyć (tam, gdzie jest baza) zbiór tekstowy o nazwie takiej jak baza i rozszerzeniu .mrc; zbiór musi mieć prawo modyfikowania przez wszystkich. Do zbioru można wpisać jakiś komentarz, np "dokumenty pobrane z bazy ... od dnia ...". Parametr J8 określa, czy licznik pobranych dokumentów prowadzić dla każdego dnia, miesiąca (domyślnie), czy roku.

  7.9. Zbiór INFO

  Zbiór INFO służy do przesłania do użytkowników dowolnego komunikatu. Tekst z tego zbioru jest wyświetlany na każdej stronie; znaki nowej linii są zamieniane na <BR>. Zbiór INFO (jeśli istnieje) musi być zapisany w tym samym katalogu, co program MAKWWW.
  

  Przykład zbioru INFO:

  <H5>UWAGA </H5>
  W dniu 29 lutego 2003 roku nasze strony nie będą dostępne. Przepraszamy

  7.10. Odsyłacze

  W wyświetlanych dokumentach określone podpole można traktować jako odsyłacz (LINK); odsyłacz może prowadzić np. do określonej wartości w indeksie w tej samej bazie lub do innej strony w Internecie. Szczególnym rodzajem odsyłacza jest skierowanie od wartości wyświetlanego pola lub podpola do indeksu, do którego to pole (podpole) należy. Dla potrzeb niniejszego opisu odsyłacz od pola będzie nazywany odsyłaczem złożonym i będzie opisany w punkcie 7.10.4.; odsyłacz od podpola będzie nazywany odsyłaczem prostym i będzie opisany w punkcie 7.10.5..

  7.10.1. Ogólne zasady budowania odsyłaczy

  Aby na podpolu zbudować odsyłacz trzeba:
  
      - okreslić to podpole przez parametr XP1=n, gdzie n jest numerem podpola (patrz uwaga przy opisie parametrów); w opisie podpole to nazywamy odsyłaczowym
      - "obudowac" treść tego podpola wybranymi tekstami
  
  Ponieważ poniższy opis jest trochę skomplikowany, zacznijmy od przykładu:
  
  Przykład
  
  Załóżmy, że w podpolu o numerze 400 (to nie nazwa podpola lecz jego numer!) są symbole bibliotek, np. WA N, WR U, L 123 itd. Te symbole chcemy wyświetlić jako odsyłacze, czyli wypisac odpowiednio:
  
      <a href="http://999.999.999.999/form1.htm">WA N</a>
      <a href="http://999.999.999.999/form2.htm">WR U</a>
      <a href="http://999.999.999.999/form3.htm">L 123</a>
  
  Zauważmy, że te teksty składaja się z kilku elementow:
  
      a) stały tekst <a href="http://999.999.999.999/
      b) zmienny tekst form1, form2, form3 ...
      c) stały tekst .htm">
      d) tekst z podpola odsyłaczowego WA N, WR U, L 123 ...
      e) stały tekst </a>
  
  Punkty a) - c) są "obudową" wypisywaną PRZED treścią podpola odsyłaczowego, punkt e) jest "obudową" wypisywaną PO treści tego podpola.
  
  TWORZENIE "OBUDOWY"
  
  Teksty do "obudowania" podpola odsyłaczowego mozna brać z:
      a) stałych tekstów zadeklarowanych parametrami XT1 ... XT8
      b) innego podpola, zwanego podpolem stowarzyszonym i deklarowanego przez XP2=n (n jest jego numerem)
      c) specjalnej listy "zamieniającej" zawartość podpola odsyłaczowego na odpowiedni tekst; lista jest deklarowana przez XL=nazwa_listy
  
  Program tworzy "obudowę" podpola odsyłaczowego następująco:
  
      - szuka podpola stowarzyszonego (w tym samym wystapieniu pola co podpole odsyłaczowe); oznaczmy to podpole przez P
      - jesli podpola stowarzyszonego nie ma (nie zadeklarowano XP2 albo nie występuje w tym polu), to szuka w zbiorze "lista odsyłaczy" (budowa tego zbioru - patrz dalej) tekstu odpowiadającego treści podpola odsyłaczowego; oznaczmy ten tekst przez L
      - w zależności od tego, czy znaleziono P i L program wypisuje przed i po podpolu odsyłaczowym następujące teksty:
  

  gdy:	PRZED	PO
  brak podpola stow. i listy	T1	T2
  jest podpole stowarzyszone P	T3 P T4	T5
  brak podpola P, jest lista L	T6 L T7	T8

  
  PRZYKŁADU CIĄG DALSZY
  
  Możemy postąpić dwojako:
      - zmienne teksty form1, form2, form3 ... umieścić w każdym dokumencie w podpolu stowarzyszonym, a stałe teksty opisane w punktach a) c) i e) zadeklarować odpowiednio jako XT3, XT4 i XT5
      - stałe teksty opisane w punktach a) c) i e) zadeklarować odpowiednio jako XT6, XT7 i XT8, a zmienne teksty form1, form2, form3 ... umieścić na liście jako odpowiedniki treści podpola odsyłaczowego:
  

  WA^N	form1       ;znak ^ zastępuje spację
  WR^U	form2
  L^123	form3

  
  Pierwszy sposób jest lepszy, gdy treść podpól odsyłaczowych w zasadzie nie powtarza się (np. każdy dokument opisuje jedną bibliotekę i zawiera m.in. jej symbol); drugi sposób jest lepszy, gdy treść podpól odsyłaczowych wielokrotnie się powtarza (np. w katalogu centralnym dla każdej książki podano, w ktorej bibliotece się znajduje). Zauważmy ponadto, że jesli zadeklarujemy
      XT1=<A HREF="http://999.999.999.999/form0.htm">
      XT2=</a>
  to dla tych podpól odsyłaczowych, dla których nie zbudowano ani podpól stowarzyszonych, ani wartości na liscie będzie standardowy odsyłacz do form0.
  
  

  7.10.2. Wiele odsyłaczy

  Zbudowane w powyższy sposób odsyłacze można określić dla wielu (do 30) podpól; W tym celu należy powtórzyć deklaracje XP1, XP2, XT1 ... XT8, przy czym każdy taki ciąg musi się zaczynać od XP1. Uwaga: dla podpól, dla których ustawiono XP1=-podpole (minus podpole) znaczenie deklaracji kodowania (ustawionej przez I5) jest odwrotne.
  
  Jeśli dla wielu podpól chcemy zbudować takie same odsyłacze i podpole odsyłaczowe jest jednocześnie podpolem stowarzyszonym, to po zadeklarowaniu XP1, XP2, XT3, XT4, XT5 można zadeklarować XR1=podpole co oznacza: ustaw XP1=podpole oraz XP2=podpole, a XT3, XT4, XT5 przenieś z poprzedniej definicji.

  7.10.3. Lista odsyłaczy

  Lista jest zbiorem tekstowym, w którym każdy wiersz składa się z dwóch elementow oddzielonych od siebie spacją:
    a) tekst "wzorzec", służący do znalezienia wiersza odpowiadajacego opracowywanemu podpolu odsyłaczowemu. W tekście tym mogą być umieszczone znaki ? (oznacza dowolny jeden znak) oraz * (oznacza dowolny ciąg znaków, kończy porównywanie),
    b) tekst wypisywany jako część "obudowy" odsyłacza.
  
  UWAGA: we wzorcu duże i małe litery są utożsamiane, w tekście wypisywanym nie są.
  
  PRZYKŁAD LISTY

  WA*	form1	; dla symboli zaczynających się od WA
  WR^U	form2	; dla WR U
  ?^N	form2	; dla symboli, ktore mają do 4 dowolnych
  ??^N	form2	; znaków, potem spację i literę N
  ???^N	form2
  ????^N	form2

  7.10.4. Odsyłacze złożone

  Odsyłacz złożony prowadzi od wyświetlanego pola do indeksu (złożonego), do którego to pole należy (chyba, że określono inny indeks, patrz dalej). Wprowadzono dwa typy odsyłaczy złożonych:
• odsyłacze typu 1: pole jest wyświetlane zgodnie z zadeklarowaną maską, a zbudowany na całym polu odsyłacz prowadzi do wartości pierwszego ciągu w tym indeksie,
• odsyłacze typu 2: pole jest wyświetlane zgodnie z zadeklarowaną maską oraz odsyłaczami zbudowanymi na poszczególnych podpolach, tak, jak to opisano w poprzednich punktach; za polem wypisane są w kolejnych wierszach odsyłacze do poszczególnych ciągów wprowadzonych do odpowiedniego indeksu. Wyjaśnijmy to na przykładzie (wziętym wprawdzie z formatu MARC BN, ale to nie jest istotne). Załóżmy, że w polu 100 zapisane są następujące dane:
        100 %1 Jan Paweł %3 II %5 papież %d 1920-2005 %k A. J. %p Jawień Andrzej %w Wojtyła Karol %n 2
  Załóżmy ponadto, że na polu 100 zbudowany jest indeks Autor, który zawiera następujące ciągi: 1-2-3-4-5-6-d, k, p, o, s, r, w oraz m. Do indeksu Autor zostaną wpisane następujące ciągi: JAN PAWEŁ II PAPIEŻ 1920-2005, A J, JAWIEŃ ANDRZEJ oraz WOJTYŁA KAROL.
  Pole 100 może być różnie wyświetlane, w zależności od maski, np.
• Jan Paweł II, papież,
• AUT: Jan Paweł II, papież, A. J., Jawień Andrzej, Wojtyła Karol,
• 100iz %1 Jan Paweł %3 II %5 papież %d 1920-2005 %k A. J. %p Jawień Andrzej %w Wojtyła Karol %n 2.
  Przy zastosowaniu odsyłacza typu 1 zawsze cały wyświetlony tekst jest zaznaczony jako odsyłacz, np. (podane poniżej odsyłacze pokazują sposób wyświetlania, ale nigdzie nie odsyłają):
  Jan Paweł II, papież,   A. J.,   Jawień Andrzej,   Wojtyła Karol
  Powyższy zapis (odsyłacz typu 1) odsyła do JAN PAWEŁ II PAPIEŻ 1920 2005, mimo, że nie wszystkie elementy pola (np. daty życia) zostały wyświetlone.
  Przy zastosowaniu odsyłacza typu 2 fragmenty wyświetlonego tekstu mogą być samodzielnymi odsyłaczami (np. Wojtyła Karol, Jawień Andrzej itd. mogą odsyłać do odpowiednich portretów, albo do odpowiedniego hasła w kartotece haseł wzorcowych), a pod tekstem pola będą wyświetlone odsyłacze do wszystkich ciągów tworzonych z tego pola, np.:
  Jan Paweł II, papież,   A. J.,   Jawień Andrzej,   Wojtyła Karol
         ===> Jan Paweł - II - papież - 1920-2005
         ===> A. J.
         ===> Jawien Andrzej
         ===> Wojtyła Karol
  W pierwszym wierszu powyższego zapisu (odsyłacz typu 2) każdy element odsyła gdzie indziej, a kolejne wiersze odsyłają do odpowiednich wartości w indeksie: JAN PAWEŁ II PAPIEŻ 1920 2005, A J, JAWIEŃ ANDRZEJ oraz WOJTYŁA KAROL.
  Odsyłacze typu 1 są czytelniejsze, ponadto odsyłają do (zwykle głównego) ciągu, niezależnie od tego, czy wyświetlamy wszystkie podpola pola, czy tylko niektóre; nie dają one jednak możliwości odesłania od niektórych podpól tego pola. Odsyłacze typu 2 są mniej czytelne, ale dają większe możliwości.
  Dla zbudowania odsyłaczy typu 1 należy w menu użyć parametru XY=numer pola, a dla odsyłaczy typu 2 - XZ=numer pola. Za numerem pola można napisać dwukropek i numer indeksu, do którego budowany odsyłacz ma odsyłać. Parametry XY oraz XZ można powtórzyć do 200 razy (łącznie).

  7.10.5. Odsyłacze proste

  Odsyłacz prosty prowadzi od wyświetlanego podpola do indeksu prostego, do którego to podpole należy (chyba, że określono inny indeks, patrz dalej). Odsyłacz prosty można zbudować deklarując parametry XP1, XP2, XT3, XT4 oraz XT5, np.:
  XP1="100/a"     XP2="100/a"     XT3=<A^HREF=/cgi-bin/makwww.exe?BM=1&IM=03&TX=     XT4=">     XT5=</A>
  Dzięki wprowadzonemu parametrowi XY można ten odsyłacz zbudować prościej: XY=numer podpola, np. XY="100/a". Za numerem podpola można napisać dwukropek i numer indeksu, do którego budowany odsyłacz ma odsyłać.
  Specjalna opcja XY=-1 (minus jeden) powoduje zbudowanie odsyłaczy dla wszystkich podpól indeksowanych; dotyczy to jednak tylko tych indeksów prostych, które są wyświetlane i które nie uwzględniają opcji specjalnych (np. indeks słów, pomijanie tekstów w nawiasach itp). Opcja specjalna jest stosowana dopiero po zbudowaniu odsyłaczy zadeklarowanych parametrem XY z podaniem podpola.
  Parametry XY (nie licząc opcji specjalnej) oraz XZ (opisany w poprzednim punkcie) można powtórzyć do 200 razy (łącznie).

  7.11. Teksty dodatkowe

  7.11.1. Uwagi ogólne

  W czasie wyświetlania listy dokumentów można dopisać własne teksty (podane w nawiasie są symbole wyjaśnione w następnym punkcie):
      - na początku listy (1000),
      - przed każdym dokumentem na liście (1021),
      - za każdym dokumentem na liście (1029),
      - na końcu listy (1009).
  
  W czasie wyświetlania (zarówno w postaci tekstu, jak i w postaci tabeli) rozwinięcia dokumentów można dopisać własne teksty; w poniższym opisie "ppp/." oznacza symbol pola (w masce 0), a "ppp/q" - symbol podpola.

  	symbol	symbol
  gdzie dodatkowy tekst jest wyświetlany	dla tekstu	dla tabeli

  ---

  na początku ciągu dokumentów	1010	1060
  przed każdym dokumentem	1031	1081
  przed nazwą wyświetlanego pola (patrz uwaga 1)	"ppp/."0 (0xxx)	"ppp/."a
  przed treścią wyświetlanego pola	"ppp/."9 (9xxx)	"ppp/."b
  przed nazwą wyświetlanego podpola (patrz uwaga 1):
  pierwsze podpole wyświetlane w danym polu	"ppp/q"3 (3xxx)	"ppp/q"d
  nie pierwsze podpole, poprzednie było identyczne	"ppp/q"4 (4xxx)	"ppp/q"e
  nie pierwsze podpole, poprzednie było inne	"ppp/q"5 (5xxx)	"ppp/q"f
  za każdym wyświetlanym podpolem:
  ostatnie podpole wyświetlane w danym polu	"ppp/q"6 (6xxx)	"ppp/q"g
  nie ostatnie podpole, następne jest identyczne	"ppp/q"7 (7xxx)	"ppp/q"h
  nie ostatnie podpole, następne jest inne	"ppp/q"8 (8xxx)	"ppp/q"i
  za każdym wyświetlanym polem	"ppp/q"2 (2xxx)	"ppp/q"c
  za każdym dokumentem	1039	1089
  na końcu ciągu dokumentów	1019	1069

  
  Uwaga 1: w tym przypadku nie jest wyświetlana nazwa pola lub podpola.
  Uwaga 2: zamiast "ppp/."n lub "ppp/q"n (dla n=0...8) można napisać liczbę 1000 * n + numer pola/podpola (ten zapis podano w nawiasie, xxx jest numerem pola/podpola); taki zapis obowiązywał do wersji 1.36, dlatego jest w dalszym ciągu dopuszczalny.
  
  Zarówno przy wyświetlaniu listy dokumentów jak i przy wyświetlaniu rozwinięcia dokumentów teksty przed i za dokumentem (symbole 1021, 1029, 1031, 1039, 1081 oraz 1089) mogą zawierać symbol "%d", w miejsce którego jest wpisywany numer kolejny wyświetlanego dokumentu. Ponadto w tekście wypisywanym za rozwiniętym dokumentem (symbol 1039 i 1089) można wpisać treść dowolnego podpola (lub kilku podpól); w tym celu trzeba programem INI (F1, potem Shift + F9) wyznaczyć numer podpola (n) i do tekstu wpisać "%n".
  
  

  7.11.2. Lista tekstów

  Aby wstawić omawiane teksty trzeba w menu zadeklarowć nazwę zbioru, który zawiera listę tekstów (polecenie: P=lista); każdy wiersz tego zbioru składa się z:
      - symbolu, określającego miejsce do wstawienia tekstu; wartości symboli podano w poprzednim punkcie (patrz także uwaga niżej),
      - spacji, oddzielającej symbol od tekstu,
      - tekstu, który ma być wstawiony; tekst można przenieść do następnego wiersza stawiając na jego końcu myślnik.
  
  Uwaga Bezpośrednio za symbolem pola lub podpola (czyli np. za "100/."0 lub "100/1"3) można wpisać w nawiasach dowolny ciąg znaków (np. "100/."0(01) lub "100/1"3(ab)), który oznacza: dopisz tekst tylko wtedy, gdy wskazane podpole (lub pierwsze podpole, gdy wskazano pole) zaczyna się od podanego ciągu znaków; w tym ciągu ? (znak zapytania) oznacza dowolny znak. Dla nazwy pola i podpola bezpośrednio za nawiasem zamykającym można dopisać znak minus, który oznacza: pomiń to pole lub podpole jeśli warunek jest spełniony.
  
  PRZYKŁAD LISTY TEKSTÓW

  tekst	komentarz
  1010 początek dokumentów	na początku (nie w tabeli) wypisz tekst "początek dokumentów"
  1031 < H5> Dokument %d< /H5>	przed każdym dokumentem (nie w tabeli) wypisz słowo "Dokument" i jego kolejny numer
  "100/."0 Autor:	zamiast nazwy pola 100 (nie w tabeli) wypisz tekst "Autor:"
  "100/."a Autor:	zamiast nazwy pola 100 (w tabeli) wypisz tekst "Autor:"
  "692/x"8 ,	za podpolem 692/x, jeśli następne podpole jest inne wypisz przecinek (ale nie w tabeli)
  "246/."a(?2) TYTUŁ INDYW.	jeśli drugi wskaźnik w polu 246 jest 2, to zamiast nazwy pola (w tabeli) wypisz "TYTUŁ INDYW."
  "246/."a(13) INNY TYTUŁ	jeśli pierwszy wskaźnik w polu 246 jest 1 a drugi 3, to zamiast nazwy pola (w tabeli) wypisz "INNY TYTUŁ"
  "246/."a(3?)-	jeśli pierwszy wskaźnik w polu 246 jest 3 a drugi dowolny, to (w tabeli) pomiń to pole
  1019 koniec dokumentów	na końcu (nie w tabeli) wypisz tekst "koniec dokumentów"

  7.12. Zamiany

  7.12.1. Uwagi ogólne

  W czasie wyświetlania listy dokumentów oraz rozwinięcia dokumentów można zamienić wyświetlane teksty innymi tekstami; aparat ten służy głównie do zamiany zapisanych w bazie kodów na odpowiednie kody HTML. Wyjaśnia to podany niżej przykład.

  7.12.2. Lista zamian

  W celu dokonywania takich zamian należy zbudować listę zamian i w menu zadeklarować Z=lista, gdzie lista jest ścieżką dostępu do odpowiedniego zbioru. Każdy wiersz tego zbioru opisuje jedną operację zamiany i zawiera:
  
    - dowolny znak, zwany separatorem; znak ten w tym wierszu nie może występować ani w tekście zamienianym, ani zamieniającym,
      - tekst zamieniany,
      - separator,
      - tekst zamieniający,
      - separator.
  
  PRZYKŁAD LISTY ZAMIAN Załóżmy, że w bazie przyjęto kody: ~B (początek kursywy), ~K (koniec kursywy), ~E (początek wytłuszczenia) i ~F (koniec wytłuszczenia); aby zaznaczone w bazie teksty były wyświetlone kursywą lub wytłuszczone należy w menu odpowiednio zadeklarowaćw Z=... i zbudować następującą listę:
  

  /~B/<I>/	; zamień ~B na <I>, separatorem jest znak "/"
  "~K"</I>"	; zamień ~K na </I>, separatorem jest cudzysłów
  /~E/<B>/	; zamień ~E na <B>, separatorem jest znak "/"
  "~F"</B>"	; zamień ~F na </B>, separatorem jest cudzysłów

  7.13. Zmiana nazw klawiszy

  Standardowe nazwy klawiszy, takie jak zmień_bazę, wróć_do_indeksu itp. można zastąpić własnymi nazwami; deklaruje się to w menu komendą KL=XNtekst, gdzie:
  • X określa język, którego zmiana dotyczy: A - angielski, P - polski; duże i małe litery są utożsamiane,
  • N określa który klawisz zmieniamy, zgodnie z nast. tabelką:
    

    N

    dotychczasowy tekst

    N

    dotychczasowy tekst

    ---

    a	zmień_bazę / Change_database	b	zmień_indeks / Change_index
    c	wróć_do_indeksu / Return_to_index	d	wróć_do_listy / Return_to_list
    e	szukaj / Search	f	początek / Start_of_index
    g	cofnij / Previous	h	dalej / Next
    i	rozwiń / More_info	j	ciąg_dalszy / Next
    k	MARC / MARC

  • tekst jest nową nazwą klawisza; spacje - jak zawsze - muszą być zastąpione przez ^ (daszek), ale tekst jest wypisywany tylko do spacji (dlatego zaleca się używanie podkreślenia zamiast spacji); długość tekstu - do 20 znaków. Tekst MUSI być napisany w kodzie MAZOVII.
  Jeśli łączna długość tekstów + 3 razy liczba deklaracji KL przekroczy 225, to następne deklaracje będą pominięte.
  Przykład: KL=PhPgDn oznacza zastąpienie polskiego (pierwszy znak: P) tekstu dalej (drugi znak h) tekstem PgDn.
  
  

  8. Zamawianie i oglądanie stanu konta

  8.1. Zmiany w kolejnych wersjach

• Do opcji MOJE KONTO dodano możliwość oglądania wypożyczeń z dwóch dodatkowych baz (06.08.2012).
• Poprawiono sprawdzanie hasła dla polskich liter i bazy w kodzie Latin (30.07.2012),
• Poprawiono blokadę wypisywania zamówień gdy parametr ID był dowolną kombinacją W i 9 (np. ID=9W) (13.07.2012),
• Poprawiono opcję MOJE KONTO (działała źle w wersji Windows NT, a być może także w wersji Linux) (12.03.2012)
• Do opcji MOJE KONTO bez hasła nie jest potrzebna baza czytelników (02.03.2012).
• Do opcji MOJE KONTO dodano informacje o przekroczeniu terminu zwrotu (13.02.2012).
• Dodano możliwość oglądania własnych wypożyczeń: klawisz MOJE KONTO (02.02.2012).
• Zmieniono polecenie $J i $J1 (31.10.2011).
• Dopisano polecenie $J1, rozszerzono parametr ID (13.07.2011).
• Dopisano (do określenia treści zamówienia) polecenie $J (11.07.2011).
• Usunięto wypisywanie identyfikatora w okienku rezerwacji; identyfikator można wyświetlić na żądanie - zob. nowy parametr II (24.10.2008).
• Dodano interpretację nazwy statusu (patrz parametr ID) (24.09.2008).
• Umożliwiono pisanie danych bibliotecznych "w słupku" (24.09.2008).

  8.2. Uwagi ogólne

  Opcja zamawianie polega na wyświetleniu wraz z informacjami o egzemplarzach klawisza ZAMÓW, którego naciśnięcie powoduje uruchomienie programu makwwr.exe umożliwiającego (w drodze konwersacji) wpisanie do zbioru (na serwerze) określonego tekstu. Po wydrukowaniu tego zbioru otrzymuje się zamówienia (rewersy) w postaci drukowanej.
  
  Opcja oglądanie stanu konta polega na wyświetleniu (w różnych miejscach) klawisza MOJE KONTO, którego naciśnięcie powoduje uruchomienie programu makwwr.exe wyświetlającego (po podaniu własnych danych) informacji o wypożyczeniach i rezerwacjach. Wyświetlane są te podpola, które są określone (programem INIWV) jako podpola skróconego opisu.
  
  Aby wyświetlił się klawisz ZAMÓW konieczne jest podanie w zbiorze menu parametrów REZ1 i REZ2, a dla klawisza MOJE KONTO - parametrów REZ1K i REZ2; pozostałe opisane niżej parametry są opcjonalne.
  
  Sposób wyświetlenia klawiszy ZAMÓW i MOJE KONTO można określić w zbiorze "zbiór menustyl.css" (pkt. 7.7.) stosując opcje button2 i button3.
  
  Parametry (wpisywane do zbioru menu) sterujące zamawianiem i oglądaniem konta są następujące:

  składnia	opis
  REZ1=n	n określa miejsce wypisania klawisza ZAMÓW:
  	n = 1 - przy kazdej pozycji
  	n = 2 - przy słowie "egzemplarze"
  	n = 3 - po wszystkich pozycjach
  	n = 4 - przy każdej niewypożyczonej pozycji
  	n = 5 - po wszystkich pozycjach jeśli były pozycje niewypożyczone
  REZ1S=ciąg cyfr	cyfry (od 1 do 9) określają statusy, które są wyłączone z zamówień, np. REZ1S=79 oznacza, że statusy 7 i 9 są wyłączone z zamówień; opcja jest aktywna tylko, gdy REZ1=4 lub REZ1=5
  REZ1K=n	n określa czy wypisać klawisz MOJE KONTO: 0 = nie wypisywać (domyślnie), 1 = wypisywać
  REZ2=tekst	tekst określa zbiór ustalający parametry dla programu makwwr.exe oraz wzór zamówienia; zbiór ten jest niżej opisany
  REZ3=tekst	tekst (do 1000 znaków) wypisywany przed klawiszem ZAMÓW
  REZ4=tekst	tekst (do 1000 znaków) wypisywany za klawiszem ZAMÓW
  REZ5=tekst	tekst (do 30 znaków) wypisywany zamiast słowa ZAMÓW
  REZ6=tekst	tekst (do 1000 znaków) wypisywany przed klawiszem MOJE KONTO
  REZ7=tekst	tekst (do 1000 znaków) wypisywany za klawiszem MOJE KONTO
  REZ8=tekst	tekst (do 30 znaków) wypisywany zamiast tekstu MOJE KONTO
  REZS=n	n określa szerokość okienka (w punktach) otwieranego dla programu makwwr.exe (opcja ZAMÓW); domyślnie: 410
  REZSK=n	n określa szerokość okienka (w punktach) otwieranego dla programu makwwr.exe (opcja MOJE KONTO); domyślnie: 710
  REZW=n	n określa wysokość okienka (w punktach) otwieranego dla programu makwwr.exe (opcja ZAMÓW); domyślnie: 285
  REZWK=n	n określa wysokość okienka (w punktach) otwieranego dla programu makwwr.exe (opcja MOJE KONTO); domyślnie: 450

  8.3. Zbiór ustalający parametry dla programu makwwr.exe

  Zbiór ustalający parametry dla programu makwwr.exe jest określony w zbiorze menu parametrem REZ2. Zbiór składa się z dwóch części oddzielonych wierszem zaczynającym się od gwiazdki:
  
  • opis parametrów
  • *
  • opis zamówienia
  
  Opis parametrów jest zbudowany tak, jak opis ogólnych parametrów w zbiorze menu (tzn parametrów zaczynających się od znaku $). Znaczenie parametrów podane jest niżej; jeśli znaczenie parametru jest takie samo, jak w menu, to na początku opisu dodano tekst "(jak w menu)".
  

  składnia	opis
  U=tekst	(jak w menu) tekst jest pełną ścieżką dostępu do katalogu zawierającego program (MAKWWR kończy się nazwą katalogu, bez kreski ukośnej); jeśli określono I7=1, to na końcu tej ścieżki trzeba dopisać /makwwr.exe; parametr obowiązkowy
  REZC=tekst	tekst określa pełną ścieżkę do bazy czytelników; parametr obowiązkowy
  REZK=tekst	tekst określa pełną ścieżkę do bazy książek; parametr obowiązkowy
  REZK1=tekst	tekst określa pełną ścieżkę do drugiej bazy książek (tylko opcja MOJE KONTO); parametr opcjonalny
  REZK2=tekst	tekst określa pełną ścieżkę do trzeciej bazy książek (tylko opcja MOJE KONTO); parametr opcjonalny
  REZH=numer	numer określa numer podpola w bazie czytelników, w którym zapisane jest hasło; brak parametru oznacza brak hasła
  T=tekst	tekst określa pełną ścieżkę do zbioru, w którym mają być zapisywane zamówienia; domyślnie: zbiór o nazwie takiej jak baza książek i rozszerzeniu txt; zbiór ten musi mieć uprawnienia pozwalające wszystkim użytkownikom dopisywanie do niego
  IW=n	(jak w menu) n - kod dla wyświetlania polskich liter (domyślnie IW=1):

  0 - bez polskich liter

  1 - ISO-8859-2

  2 - Windows-1250

  I7=n	n - określa znaczenie parametru U (domyślnie I7=0): I7=0: U określa katalog zawierający program makwwr.exe, I7=1: U określa pełną ścieżkę dostępu do programu makwwr.exe (czyli U=..../makwwr.exe)
  KK=tekst	(jak w menu) 6 znaków, określających kolor liter; domyślnie: FFFFFF
  KH=tekst	(jak w menu) 6 znaków, określających kolor kreski poziomej; domyślnie: FFFFFF
  KT=tekst	(jak w menu) 6 znaków, określających kolor tła; domyślnie: FFFFFF
  KB=tekst	(jak w menu) tekst do 2000 znaków, określających "tapetę"; domyślnie: brak
  KD=tekst	(jak w menu) tekst do 1000 znaków wypisywanych przed </HEAD>; domyślnie: brak
  KA=tekst	(jak w menu) tekst do 1000 znaków wypisywanych na początku każdej strony; domyślnie: brak
  KZ=tekst	(jak w menu) tekst do 1000 znaków wypisywanych na końcu każdej strony; domyślnie: brak
  KAnn=tekst	tekst do 800 znaków wypisywany w ustalone miejsca w zależności od nn; miejsce wstawiania najlepiej określić eksperymentalnie; domyślnie: brak gdy nn=01 ... 07: na pierwszej stronie (opcja ZAMÓW, wypełnianie danych czytelnika) gdy nn=11 ... 13: na drugiej stronie (opcja ZAMÓW, potwierdzenie zamówienia) gdy nn=21 ... 27: na pierwszej stronie (opcja MOJE KONTO, wypełnianie danych czytelnika) gdy nn=31 ... 33: na drugiej stronie (opcja MOJE KONTO, wypisanie informacji)
  KS=style	(jak w menu) patrz "zbiór menustyl.css" (pkt. 7.7.)
  II=numer	numer określa czy wypisywać identyfikator w okienku: II=0 - nie wypisywać, II=1 - wypisywać; domyślnie: nie wypisywać
  IZ=numer	numer określa liczbę znaków w jednej kolumnie; domyślnie: 80
  IX=numer	numer określa liczbę kolumn; domyślnie: 1
  IY=numer	numer określa liczbę spacji między kolumnami; domyślnie: 5
  IM=numer	numer określa liczbę spacji po złamaniu wiersza; domyślnie: 0
  IF=numer	numer określa czy wypisywać znak nowej strony na końcu zamówienia: IF=0 - nie wypisywać, IF=1 - wypisywać; domyślnie: nie wypisywać
  IL=numer	numer określa kod, w którym wypisywać zamówienie: IL=0: w takim kodzie, w jakim wyświetlane są litery (wartość domyślna) IL=1: w kodzie IBM Latin 2, ponadto na początku zamówienia wypisać tekst inicjujący IBM Latin 2 na drukarce (uwaga: ten tekst nie dla wszystkich drukarek działa poprawnie) IL=2: w kodzie IBM Latin 2 IL=3: w kodzie bazy
  IV=numer	numer określa liczbę danych bibliotecznych wypisywanych w jednym zamówieniu; jeśli zamówienie ma więcej danych bibliotecznych jest dzielone na części; domyślnie IV=5000 (praktycznie - bez podziału)
  ID=ciąg znaków	ciąg znaków określa dane biblioteczne, których nie wypisywać w zamówieniu; znaki w tym ciągu mają następujące znaczenie: W - pozycje wypożyczone, R - pozycje zarezerwowane, cyfra - pozycje o statusie równym podanej cyfrze; kolejność znaków dowolna. Przykład: ID=W15 oznacza: nie wypisywać danych o książkach wypożyczonych i książkach o statusie 1 i 5; Uwaga: jeśli w bazie określono nazwy statusów (np. status 5 nazwano "TYLKO W CZYT"), to ta nazwa też jest brana pod uwagę; tekst w bazie może być dłuższy niż nazwa statusu (np. "TYLKO W CZYTELNI"), małe i duże litery są utożsamiane

  8.4. Wzór zamówienia

  Treść zamówienia jest pobierana z:
• stałych tekstów (np. "Biblioteka..." lub "uprzejmie proszę..."),
• danych pobieranych z obu baz (np. nazwisko czytelnika),
• innych danych (np. data dzisiejsza, nowa linia lub strona).
  Wzor zamówienia zawiera stałe teksty z wstawionymi w środek poleceniami typu "tu wstaw dane z...". Z wzoru usuwane są wszystkie znaki spacji i nowej linii; polecenia zaczynają się od znaku $, a ich znaczenie jest następujące:

  w tekście	oznacza
  $$	$
  $/xx lub $\xx	liczba szesnastkowa xx (dwie cyfry i/lub litery A ... F) (np. dla wpisywania poleceń dla drukarki)
  $L, $S	nowa linia, spacja
  $Ln, $Sn	n nowych linii, n spacji (n -- jedna cyfra)
  $D	data bieżąca
  $T	czas bieżący w postaci gg:mm:ss
  $I	identyfikator książki
  $J	wszystkie identyfikatory oraz wybrane podpola danych bibliotecznych (patrz niżej)
  $J1	jeden identyfikator oraz wybrane podpola danych bibliotecznych (jak $J, ale wypisywane jest tylko pierwsze wystąpienie); opis $J1 identyczny jak $J
  $RK, $RC	systemowy nr dokumentu z bazy Książki lub Czytelnicy
  $C...	treść podpola z bazy Czytelnicy, patrz niżej
  $K...	treść podpola z bazy Książki, patrz niżej
  $V1	wpisać słowo "kontynuacja" jeśli jest to kontynuacja zamówienia (podzielonego na części)
  $V2	wpisać słowo "c.d.n." jeśli będzie kontynuacja zamówienia (podzielonego na części)

  Uwaga do tabelki: Postać daty zależy od tego, czy napisano $D (rrrr.mm.dd), czy $d (dd.mm.rrrr); w pozostałych przypadkach duże i małe litery po znaku $ są utożsamiane.
  
  Wszystkie identyfikatory oraz wybrane podpola danych bibliotecznych: polecenie powoduje wypisanie wszystkich dostępnych identyfikatorów (czyli nie wyłączonych przez polecenie ID) oraz wybranych podpól z tego samego pola, w którym znajduje się wypisywany identyfikator. Polecenie $J ma następującą składnię:
  $J[tekst-1]ciąg-1,...,ciąg-n[tekst-2]
  gdzie:
• tekst-1 i tekst-2 są tekstami wypisywanymi odpowiednio na początku i na końcu całego wypisywanego tekstu (dla każdego wystąpienia pola); Uwaga: oba teksty i nawiasy kwadratowe są obowiązkowe (mogą być puste, czyli []); nawiasy kwadratowe są częścią składni, a nie określeniem elementu opcjonalnego,
• ciąg-1,...,ciąg-n (do 10 ciągów) określają, które podpola mają być wypisane; ich postać jest następująca:
  (tekst-a)nazwa-podpola(tekst-z)
  gdzie nazwa-podpola określa wypisywane podpole (jeśli jest), a tekst-a i tekst-z określają teksty wypisywane odpowiednio przed i po treści podpola; jeśli na początku tekstu wystąpią dwa znaki zapytania (??), to tekst jest wypisywany (bez tych znaków) także, gdy podpola w tym polu brak. Uwaga: oba teksty i nawiasy są obowiązkowe (mogą być puste, czyli ()).
  Polecenie $J kończy się spacją, nową linią albo końcem zbioru; jeśli jest jakikolwiek błąd w tym poleceniu (np. brak przecinka między ciągami), to jest ono w całości ignorowane. W treści tekstów niedozwolone są spacje i nowe linie, a niektóre znaki są zapisywane zgodnie z poniższą tabelką:
  

  spacja	\s
  nowa linia	\n
  znak \	\\
  znak ]	\]
  znak )	\)

  Przykład polecenia J:
  $J[\n](sygn:\s)s(,\s),(nr\sinw:\s)n()[]
  Uwaga, zmiana: w wersji 3 (do dnia 30.10.2011) na początku każdego pola wypisywało się (niepotrzebnie) pierwsze podpole występujące w tym polu. W wersji 4 (od 31.10.2011) zamieniono to na wypisywanie identyfikatora i to tylko wtedy, gdy go nie ma na liście wypisywanych podpól. Ponieważ w praktyce identyfikator był często pierwszym podpolem w polu ta zmiana nie wymusi zmiany opisu zamówienia.
  
  Treść podpola z bazy: dla wypisania treści podpola z bazy trzeba lub można określić:
• z której bazy,
• z którego pola i podpola,
• które wystąpienia, Baza jest określona przez postać komendy: $C (Czytelnicy) lub $K (Książki); po określeniu bazy trzeba dopisać (bez spacji) tekst "nazwa_pola/nazwa_podpola", obie nazwy muszą być podane wg maski 0. Standardowo jest wypisywane pierwsze wystąpienie wskazanego podpola; dopisując po nazwie pola i podpola (bez spacji) odpowiedni tekst można określić numer wystąpienia:
• /1 oznacza pierwsze wystąpienie,
• /* oznacza wszystkie wystąpienia (patrz niżej),
• /N (tylko dla książek i tylko dla podpól tego pola, w którym jest identyfikator) oznacza to wystąpienie podpola, które znajduje się w tym samym polu co opracowywany identyfikator
  Po gwiazdce można napisać jeszcze znak (cyfrę) wymuszający wypisanie dodatkowego tekstu:
• cyfra 1: przed każdym podpolem wypisz nową linię,
• cyfra 2: po każdym podpolu wypisz nową linię,
• cyfra 3: przed każdym podpolem wypisz tekst "\break" (nowa linia dla edycji w systemie TEX),
• cyfra 4: po każdym podpolu wypisz tekst "\break" (nowa linia dla edycji w systemie TEX).
  
  
  

  9. Tworzenie odsyłaczy do baz udostępnianych przez MAKWWW

  Poniższy opis jest przeznaczony dla osób konfigurujących różne strony Internetowe, w których mają być wygenerowane odesłania do konkretnych opisów wyświetlanych przez MAKWWW (najczęściej w bazach innego użytkownika). Generowany link powinien wyglądać następująco:
  
  adr.-makwww?BM=nr-bazy& IM=nr-ind.&NU=1& VI=1&WI=szuk.-wart.
  Na końcu tych parametrów można jeszcze dopisać &MA=1 lub &DD=1.
  Poniżej podano opis poszczególnych elementów tego odsyłacza:

  ? (znak zapytania)	oddziela parametry od adresu internetowego
  & (ampersand)	oddziela kolejne parametry od siebie
  adr.-makwww	jest adresem, który wywołujemy, żeby obejrzeć bazę, do której ma być zrobiony odsyłacz
  nr-bazy	kolejny numer bazy (liczony od 1) w zbiorze konfigurującym bazy (menu); można go odczytać w linii komendy jako wartość parametru BM np. w czasie oglądania rozwinięcia dokumentów bazy, do której ma być zrobiony odsyłacz
  nr-ind.	kolejny numer indeksu (liczony od 1) w czasie wyświetlania listy indeksów; można go odczytać w linii komendy jako wartość parametru IM np. w czasie oglądania rozwinięcia dokumentów bazy, do której ma być zrobiony odsyłacz
  NU=1	powoduje rozwinięcie pierwszej wyszukanej wartości w indeksie
  VI=1	powoduje sygnalizację błędu (brak szukanej wartości) w przypadku nie znalezienia szukanej wartości w indeksie; pominięcie tego parametru w przypadku braku szukanej wartości powoduje wyświetlenie rozwinięcia kolejnej (większej) wartości
  szuk.-wart.	jest szukaną wartością w wybranym indeksie; wartość ta może zawierać wyłącznie litery, cyfry, znak plus oraz liczby szesnastkowe poprzedzone znakiem procenta; litery alfabetu łacińskiego powinny być napisane wersalikami, ciągi spacji i innych znaków (oprócz znaków charakterystycznych dla języka polskiego) muszą być zastąpione jednym znakiem plus; znaki polskie (ą, ć, ...) powinny być kodowane zgodnie z kodem, w którym jest wyświetlana baza (ISO-8859-2 lub WINDOWS-1250) i zapisywane szesnastkowo ze znakiem procenta na początku (np. ą jako %A1)
  MA=1	powoduje rozwinięcie listy (wybranie pierwszej wskazanej maski)
  DD=1	powoduje rozwinięcie dokumentu (wybranie ostatniej, zwykle najbardziej szczegółowej maski)

  Przykład:
  http://mak.bn.org.pl/cgi-bin/makwww.exe?BM=06&IM=04&NU=01&VI=1&WI=ABBAZIA+DI+CASAMARI
  
  

  10. Pobranie programu MAKWWW

  Aby pobrać program MAKWWW dla użytku lokalnego i na płytkach CD kliknij na odsyłacz odpowiadający żądanej wersji programu:
  

  WINDOWS 95              WINDOWS NT              LINUX

  Aby pobrać program MAKWWR kliknij na odsyłacz odpowiadający żądanej wersji programu:
  

  WINDOWS                           LINUX